Een mailwisseling met de webmaster v.d. Cirkel en Marij, een ex gastvrouw.
Hoi Marij,
Ik was even wat aan het grasduinen in de achtergrond van de Website/Nieuwsbrief aansturing. Daar kunnen we zien wie er zo over de wereld ingelogd is geweest nu zie dat jij nog steeds een trouwe lezer bent van onze nieuws brief in Bangladesh.
Af en toe hoor ik nog wel eens dat je in de Cirkel bent geweest, ben je nu nog in Nederland i.v.m. covid-19.
Ik hoop dat het met jullie goed gaat ik hoor het nog wel eens.
Hier gaat het nog goed maar we zitten hier in een code rood gebied en ook de gasten van de Cirkel hebben, begrijpelijk wel wat angst voor en bezoekje aan de Cirkel.
We zullen het straks weer helemaal op moeten gaan bouwen.
Ook zullen wel weer behoorlijk moeten gaan promoten.
Als jij het leuk vind, zou je misschien wel eens een stukje voor op de website willen schrijven?
Bv: Een expat ……Ex Gastvrouw verteld
Met mij gaat het goed hoor, alleen je vliegt af en toe tegen de muur op.
Veel boeken lezen en spelletjes op de PC of telefoon, maar ook af en toe een bordspel.
Groetjes Erik
Op je vraag om n stukje te schrijven als ex-gastvrouw… kan ik natuurlijk geen NEE zeggen.Hieronder ’t relaas.. pluk er maar uit.. wat je interessant vindt. Altijd goed.
_________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
Een expat ……
Ex Gastvrouw verteld iets over hoe haar leven er nu uitziet.
We zijn sinds ruim `n maand weer terug in Dhaka… we zijn weer thuis… na 5 maanden gedwongen in NL.
Dhaka is rustiger dan vóór de Covid… tenminste in onze tamelijk rijke wijk. Veel minder verkeer op de weg… de expats zijn nog niet allen terug… en die wel terug zijn, werken ook veel v huis uit.
Maar in Oud Dhaka zal t wellicht constant druk geweest zijn.. ook tijdens Covid. Zij zijn niet de rijksten en kunnen zich het niet veroorloven om NIET te werken. Niet werken.. betekent.. geen geld.. en dat betekent.. geen eten!!! Dus die mensen hebben helemaal geen keus!!
Ik mis t vrijwilligerswerk bij De Cirkel zeker… vooral het eerste jaar.
Halverwege het eerste jaar had ik hier ook vrijwilligerswerk gevonden voor ‘n Bengaalse organisatie. Zij hadden behoefte aan nieuwe producten.. en ik ontwierp die voor hen. Deze organisatie werkt met kansarme vrouwen. Zij maken de producten met traditionele materialen en technieken en krijgen daarvoor uitbetaald.
Dit werk ligt nu even stil.
Ik gedraag me nu n beetje als n rijk vrouwtje. Ik laat me bijna dagelijks door onze eigen chauffeur afzetten bij de Nederlandse club voor expats. Daar ga ik zwemmen.. ik lees wat aan t zwembad… klets ff met ’n vriendin bij onder ‘t genot vaneen bakje koffie… en soms lunch ik daar ook nog.
Ik kom mijn dagen wel door: ik doe zelf mijn boodschappen en kook dagelijks. Dat is hier in Bangladesh voor de ‘rijkeren’ niet echt normaal. Iedereen heeft een hulp… vaak n inwonende fulltime maid. Zij poetst t hele huis en kookt elke dag.
Ik heb sinds dit jaar n parttime maid… enkel voor ‘t poetsen. Toen wij de maand februari bezoekende familieleden in huis hadden, wilde ik ook tijd met hen door brengen.. vandaar die keuze. En… je kiest er dan dus ook voor om iemand een parttime baan te geven. In ‘t begin vond ik heeeeeel moeilijk om te accepteren dat je iemand voor je te laat poetsen…. terwijl je t ook zelf kunt doen.
Onze chauffeur is er eigenlijk voor Ruud: hij had vóór de Covid vaak zakelijke afspraken buiten de ambassade met externe partijen. En hij heeft zo’n chauffeur echt wel nodig: de files hier waren enorm… alle wegen zitten constant dicht… zoveel verkeer… en… daar bovenop… zij kennen hier absoluut GEEN verkeersregels!! Echt niemand houdt zich eraan. Er staan af en toe verkeerslichten, maar niemand stoort zich daaraan… bij rood… kart iedereen gewoon door!! Het is altijd complete chaos!!
Nu dat Ruud veel van huisuit werkt, kan de chauffeur vaker voor mij rijden. Elk nadeel heb zijn voordeel… haha.
Vorig jaar hadden we veel recepties op ambassades en residenties, officiële feestjes… zakelijke eettentjes, maar nu is dat even allemaal niet het geval vanwege Covid. Nu geen bijeenkomsten met 200 man. Omdat onze vrienden en kennissen ook wel van feestjes houden, doen we t nu gewoon in kleine groepjes… en dat is kei gezellig!!
Je hoort t wel… ik heb niks te klagen!!
Groetjes uit n heet Dhaka.
Marij